علوم تربیتی، علوم انسانی، دانشگاه آزاد اسلامی، قم، ایران
چکیده
هدف از این پژوهش بررسی عوامل زمینه‌ساز طلاق و اهمیت تربیت در زمان کودکی به ویژه در محیط خانواده است که با روش توصیفی و تحلیلی صورت گرفته است. خانواده به عنوان رکن اصلی جامعه اسلامی و نخستین محیط اجتماعی، نقشی حیاتی در شکل‌گیری شخصیت و روابط زناشویی افراد ایفا می‌کند. بر اساس آیات و روایات، تربیت صحیح اعضای خانواده از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است و ضعف در ادراکات شناختی، عاطفی و روانی می‌تواند منجر به ناتوانی در مدیریت تعارض‌ها و ایجاد تصورات نادرست از روابط زناشویی شود. یافته‌های پژوهش حاکی است که، تربیت ناصحیح والدین می‌تواند چرخه‌ای از روابط ناکارآمد و طلاق را در نسل‌های بعدی ایجاد کند. توجه به روش‌های صحیح تربیتی، گنجاندن ارزش‌ها و باورهای اسلامی در فرآیند تربیت با تاکید بر پرورش قوة تفکر و تعقل، از الزامات اساسی برای پیشگیری از بروز مشکلات خانوادگی به شمار می‌رود. علاوه بر این، تربیت مادام‌العمر و مسئولیت فرد در اصلاح خود نیز به عنوان اصول اساسی رشد فردی و اجتماعی مطرح هستند. بنابراین، برای کاهش آمار طلاق و بهبود کیفیت زندگی زناشویی، ضروری است که خانواده‌ها به تربیت صحیح شخصیت‌ها از دوران کودکی توجه کنند و محیطی سالم برای رشد قدرت عقل و اندیشة فرزندان خود فراهم آورند.
)